- yaş ağaç
- сырое дерево
İnşaat Mühendisliği ve Mimarlık Türkçe-Rusça Sözlük ve Rus-Türkçe Sözlük. В.И. Макаров. 2005.
İnşaat Mühendisliği ve Mimarlık Türkçe-Rusça Sözlük ve Rus-Türkçe Sözlük. В.И. Макаров. 2005.
yasəmən — f. yazın əvvəllində ağ, qırmızı və bənövşəyi rəngdə ətirli salxımvari çiçək açan ağac; həmin ağacın çiçəyi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
baş kes, yaş kesme — ağaç kesmek, insan öldürmek kadar büyük bir suçtur anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
SEHAM — Yaş ağaç. * Demir … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
qacımaq — f. Quruyaraq yığışmaq, bürüşmək (yaş ağac və s.) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
GAYNA — Yaprakları çok olan yaş ağaç … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
Krimtschakische Sprache — Krimtschakisch (кърымчах тыльы) Gesprochen in Krim (Ukraine), Israel, Türkei Sprecher 100 Linguistische Klassifikation Altaische Sprachen … Deutsch Wikipedia
fidan — is. Ağac və kolların kötüyündən göyərən və sonradan başqa yerdə əkilən cavan ağac. Körpə fidanlar; Deyir: – Qırmayın; Bizi, nadanlar! M. S.. // Ümumiyyətlə, yenicə yetişən cavan ağac və ya kol. <Günəş> bağçada tut, əncir, yasəmən fidanları… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kuru — sf. 1) Suyu, nemi olmayan, yaş ve nemli karşıtı Yanakları kuruydu fakat gözleri tamamıyla siyah yaştı. H. E. Adıvar 2) Yağış almayan veya üzerinde bitki olmayan Kuru çöl. Kuru tepeler. 3) Daha sonra kullanılmak için kurutulmuş, taze ve yeşil… … Çağatay Osmanlı Sözlük
akasiya — is. <yun.> bot. Paxlalılar fəsiləsindən ağac və ya kol cinsi. Ağ akasiya. Sarı akasiya. – Akasiya 5 6 m hündürlüyündə ağac olub xırda lələkli yarpaqları və sünbül şəklində yerləşmiş açıq sarı rəngli və ətirli çiçəkləri vardır. R. Əliyev.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
odun — is. 1. Yandırmaq üçün kəsilmiş və doğranmış ağac parçası; ağac yanacağı. Yaş odun. Doğranmış odun. – Odunlar alışıb çıtırtı ilə yanmağa başlayanda bir neçə addımlıq yer işıqlandı. M. Hüs.. Qərənfil xala quru odunlardan sobaya doldurdu. Ə. Vəl.. 2 … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
incir — is., bit. b., Far. encīr 1) Dutgillerden, asıl yurdu Akdeniz kıyıları olan, yaprakları geniş dilimli bir ağaç (Ficus carica) 2) Bu ağacın yaş veya kuru olarak yenilen etli, tatlı yemişi, ballıdarı Birleşik Sözler incir kuşu kuru incir lop incir… … Çağatay Osmanlı Sözlük